Als steenbeeldhouwer is Marcel van Zijp (1958) autodidact . 

Na zijn opleiding als graficus volgt van Zijp de Academie van beeldende kunsten Psychopolis te Den Haag. 

Vanaf midden jaren tachtig -na een ontmoeting met de Belgische zanger / beeldhouwer Willem Vermandere- maakt Van Zijp de overstap naar het werken in steen. Van hem leert hij ook het klieven van blokken steen. Anders dan Willem Vermandere die met zijn spontane werk de invloed van de Cobra generatie heeft ondergaan, slaat Van Zijp een andere weg in, hij begint namelijk met een gedetailleerd uitgewerkt plan.

In de jaren negentig is de cirkel een veel voorkomend motief in zijn vrije werk. Het is een periode waarin hij vooral de verschillende soorten natuursteen verkent, en daarbij ook de techniek van het hakken. De huid van zijn sculpturen worden veelal fijn geschuurd, of gepolijst. Het werk is dan ook ingetogen en er is een zekere invloed van beeldhouwers zoals Constantin Brancusi en Isamu Nuguchi te bespeuren. 

Naast het vrije werk is Van Zijp vanaf de vroege jaren negentig ook actief als freelance steenbeeldhouwer/letterhakker. Zo krijgt hij veel ervaring in het bewerken van natuursteen. In 2001 verhuist hij met partner Renée Sampiemon van Den Haag naar het Westbrabantse Wouwse Plantage, waar hij een eigen atelier en beeldentuin realiseert.

Naast de werken in kalksteen en marmer maakt hij rond 2003 zijn eerste twee grote werken”Aspidium Filixmas” in marmer en graniet, die in dat jaar werden tentoongesteld in een groot beeldenpark in het midden van het land.

Een nieuw keerpunt in Van Zijps werk vond plaats in 2008 toen hij door conceptueel kunstenaar Hans van Houwelingen gevraagd werd om een update te maken van diens ontwerp voor het Lorentz Monument in Arnhem in het kader van de Sonsbeek expositie “Grandeur 2008” . Voor dit project hakte Van Zijp, samen met zijn assistent, 147 namen van fysici, tevens Nobelprijswinnaars, in de kalkstenen muur van het monument.

In datzelfde jaar werd Van Zijp geselecteerd voor het Internationaal Beeldhouwsymposium in Sprimont in België waar hij in de steengroeve een ruwe crouteplaat vond van Belgisch hardsteen. In totaal bracht Van Zijp 25 meter liedtekst aan van het lied “Erstarrung” van Schubert op zowel het vlakke als het ruwe gedeelte van deze steen. Nadien zouden meer tekstsculpturen volgen. Zelf beschouwt hij het ontwerpen van het Vissersnamenmonument te Scheveningen als zijn hoogtepunt. In 2011 werd hij gevraagd om het ontwerp te maken voor dit monument . Na een voorbereidingstijd van twee jaar was dit monument gereed en werd het op 24 mei 2013 onthuld door Prinses Beatrix.

In ditzelfde jaar werd hij lid van de Nederlandse Kring van Beeldhouwers.

In maart 2019 verhuisde Van Zijp naar het Friese Kollum alwaar hij een ontwerpstudio heeft.